På gjengrodde stier..

Vi er so heldige å ha ein stad, der tida mest står still,

der freden og roen spelar hovedrolla,

og du kjenner at du stresser ned.

Slektsgarden som min Farfar vaks opp på, og skulle blitt odelsgut på, men som han måtte flytte frå som barn, då foreldra hans begge døydde unge av tuberkulose, som so mange på den tida..

Den hadde vore ute av slekta i over 60 år, då ho som eigde den sjølv vart gamal . Fordi ho ikkje hadde nær slekt, gav ho far og mor mi tilbod om å kjøpa den attende, slik at den kom i familiens eige att. Stas at Farfar fekk oppleve det medan han levde! Det gjer godt å vandra langs alle steingardane og vete at desse tunge steinane har nokon i familien gravd ut av åkerlappen, løfta, svetta over og bygd gjerder av..

Mykje av det gamle interiøret er teke vare på og pussa opp, og vi har malt romma i dei opprinnelege fargane. Denne grønfargen er heilt nydeleg mot dei lyse gardinene:)

Den gamle ovnen er pussa opp, og faktisk fullt brukbar! Nydeleg handverk :)


Den gamle gyngestolen er faktisk veldig god å sitte i, og har gynga mange små i søvn:)

Til slutt eit lite glimt frå kjøkenen, der den gamle inredningen er malt blå, slik den var før i tida.
Har høyrt at nesten alle hadde blåmalt kjøken tidlegare, fordi flågene ikkje liker blått :) Med ynskje om ei fin veke frå ingridmarie!